ศาสตร์แห่งป๊อปคอร์นผู้คนรู้สึกทึ่งในมนต์เสน่ห์ของป๊อปคอร์นมานานหลายศตวรรษ ชาวพื้นเมืองอเมริกันบางเผ่าเชื่อว่ามีวิญยาณอาศัยอยู่ในป๊อปคอร์นแต่ละเมล็ด เมื่อคั่วให้ร้อนวิญญาณเหล่านั้นก็จะโกรธเกรี้ยวและในที่สุด ก็จะระเบิดออกจากนิวาสถานของพวกมันออกไปสู่อากาศเป็นกลุ่มก้อน ของไอน้ำที่โกรธเกรี้ยว มีคำอธิบายที่มีเสน่ห์น้อยกว่า

แต่เป็นวิทยาศาสตร์มากกว่าสำหรับเหตุผลที่ว่าทำไมป๊อปคอร์นถึงได้แตกฟู

ป๊อปคอร์นนั้นรู้จักกันในชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Zea mays everta มันเป็นข้าวโพดชนิดหนึ่ง และเป็นสมาชิดของพืชวงศ์หญ้า ป๊อบคอร์นเป็นเมล็ดทั้งเมล็ด ที่ประกอบขึ้นด้วยส่วนประกอบสามส่วน คือ คัพภาหาร(endosperm), ต้นอ่อน(germ), และผนังผล(pericarp) หรือเปลือกหุ้มเมล็ด จากข้าวโพดสี่ประเภทที่รู้จักกันดี คือ ข้าวโพดหวาน(ข้าวโพดสวีท), ข้าวโพดไร่(dent), ข้าวโพดฟลินท์(หรือที่รู้จักกันในชื่อข้าวโพดของชาวอินเดียนแดง) และข้าวโพดสายพันธุ์ป๊อปคอร์น นั้น มีเพียงป๊อปคอร์นเท่านั้นที่แตกฟูได้

ป๊อปคอร์นแตกต่างไปจากข้าวโพดแบบอื่น ๆ

ตรงที่เปลือกของมันมี ความหนาที่มีค่าถูกต้องพอดีที่จะยอมให้มันระเบิดออกมา ป๊อปคอร์นแต่ละเมล็ดจะมีน้ำหยดเล็กๆอยู่ในใจกลางของเนื้อแป้งนุ่ม ๆ ป๊อปคอร์นต้องการความชื้นระหว่าง 13.5 – 14% ในการแตกฟู แป้งนุ่ม ๆ จะถูกแวดล้อมไปด้วยพื้นผิวแข็งด้านนอกของเมล็ด. เมื่อเมล็ดร้อนขึ้นน้ำก็ขยายตัว ที่ประมาณ 212 องศา น้ำก็เปลี่ยนเป็นไอน้ำ

แล้วเปลี่ยนแป้งภายในเมล็ดให้กลายเป็นไอน้ำที่อุณหภูมิประมาณ 212 องศา และเปลี่ยนแป้งภายในเมล็ดให้กลายเป็นแป้งเปียกเหนียว ๆ ที่ร้อนจัด เมล็ดจะร้อนขึ้นต่อไปจนถึง 347 องศา ความดันภายในเมล็ดจะขึ้นจนถึง 135 ปอนด์ต่อตารางนิ้วก่อนที่จะระเบิดเปลือกหุ้มเมล็ดให้เปิดออก เมื่อเมล็ดระเบิดออก ไอน้ำภายในเมล็ดจะถูกปล่อยออกมา แป้งนุ่ม ๆ ข้างในป๊อปคอร์นจะฟูขึ้นและแผ่ออกมาด้านนอก และจะเย็นตัวลงทันทีและก่อเกิดเป็นรูปร่างแปลกๆที่พวกเรารู้จักและโปรดปรานกันเมล็ดจะฟูออกมาใหญ่ขึ้นจากขนาดเดิม 40 – 50 เท่า!

- ข้อมูลจาก uspopcorn.in.th